In de voetbalgeschiedenis hebben vele teams de top weten te bereiken, maar lang niet allemaal slaagden ze erin daar te blijven. Hoe liep het af met de teams die van de rots kukelden? In deze serie Vergane Voetbalglorie (VV) zoeken we uit hoe het nu gaat met de clubs die ooit trotse kampioenen waren. Met vandaag deel twee van een tweeluik over de twee clubs uit Nottingham: het opmerkelijke verhaal van de rijke investeerders van Notts County.
Tot haar degradatie naar het amateurniveau in 2019 was het in 1862 opgerichte Notts County de oudste profclub ter wereld. In tegenstelling tot hun buren aan de andere kant van de rivier de Trent, wisten de Magpies in die meer dan 150 jaar nooit een titel op het hoogste niveau te bewerkstelligen. Wel kende men in de beginjaren enkele successen in de FA Cup, die in 1894 zelfs gewonnen werd. Ondanks haar lange bestaan zal de club dus niet zozeer om haar sportieve prestaties de geschiedenisboeken ingaan. Het belangrijkste spoor dat de club in al die decennia heeft achtergelaten op het internationale voetbal was het resultaat van een toevallige samenloop van omstandigheden. De roze shirts waarmee de Turijnse studenten van Juventus hun wedstrijden speelden, hadden namelijk de neiging in de was snel te vervagen. Er werd gezocht naar een weerbaarder alternatief.
IT’S JUST LIKE WATCHING JUVE
Gelukkig wist een van hun Britse spelers, John Alfred Savage, raad. Hij nam contact op met een vriend van hem in Nottingham, die vervolgens een stapel zwartwitte shirtjes richting de Laars stuurde. Dat de Italianen hun Britse vrienden nog altijd dankbaar zijn, bleek wel uit het feit dat niet Arsenal, Liverpool of Manchester United werd gevraagd om in 2011 het nieuwe stadion van Juventus in te komen luiden, maar het minder aansprekende Notts County. En ook de fans van County staan nog graag stil bij hun band met de Italiaanse grootmacht. Als de Engelse ploeg het op de heupen heeft, heffen zij uit volle borst hun loflied aan: “It’s just like watching Juve!”
Maar hoe verging het Notts County gedurende die gloriejaren van Forest aan het eind van de jaren ‘70? Ook zij maakten in die tijd een kleine renaissance door. Vanaf het vierde niveau beklommen ze gestaag de voetbalpiramide, tot in 1981 zelfs promotie naar het hoogste niveau werd afgedwongen. Voor het eerst sinds 1911 waren er weer twee ploegen uit Nottingham actief op het hoogste nationale podium. Daarop volgden rare jaren voor de zwartwitten. Nadat er na vier seizoenen een einde was gekomen aan hun verblijf in de First Division, kelderde de club binnen twee jaar helemaal terug naar de Third Division om vervolgens onder leiding van Neil Warnock weer even snel terug te keren naar de First Division. Toch zakte de club ook nu weer snel weg. Sam Allardyce leek tien jaar na Warnock diens prestaties te evenaren, maar hij werd door Bolton Wanderers weggekocht voor hij dat kon volbrengen.
HOOP
Na het vertrek van Big Sam tuimelden ze steeds verder weg en in 2019 degradeerde de club, met de Nederlander Enzio Boldewijn in de gelederen, dus naar het amateurniveau. Toch gloorde er precies tien jaar daarvoor weer even hoop. Het grote geld leek op dat moment namelijk in aantocht.
Het begon allemaal met een kort tekstje op het forum van een supporterswebsite. Dat bericht bevatte een mysterieuze aankondiging: “Tomorrow will be the best day of your lives.” Die droom leek de volgende dag ook daadwerkelijk uit te komen met de komst van Munto Finance, een consortium uit het Midden-Oosten. De belangen van deze onbekende investeerders werden behartigd door Russell King en Nathan Willett. Zij zouden onder anderen een prins uit Bahrein achter zich weten om de club naar de top te brengen. Zelfs in Noord-Korea werd onderhandeld over mogelijke extra investeringen.
IN DE VOETSPOREN VAN MAN CITY
Een jaar eerder was Manchester City overgenomen door Abu Dhabi United Group. Nadat in het eerste jaar na kleinere investeringen de gewenste successen waren uitgebleven, had City de maanden voor de geruchten rond Notts County de geldkraan flink opengezet. De oliemiljoenen stroomden over de balk en na het aantrekken van spelers als Robinho, Emmanuel Adebayor, Carlos Tevez en Kolo Touré leek the sky the limit in het City of Manchester Stadium. Met een dergelijke injectie vanuit het Midden-Oosten zou men in Meadow Lane toch ook de weg naar boven kunnen inzetten? De nieuwe baas van de club, Peter Trembling – die hiervoor bij Everton werkzaam was, maar door de nieuwe investeerders verleid werd tot een overstap naar Nottingham – sprak de ambitie uit om binnen vijf jaar terug te keren naar de Premier League.
De gecompliceerde constructie – al snel bleek achter Munto Finance een bedrijf genaamd Qadback Investments schuil te gaan, een Zwitsers investeringsbedrijf dat gevestigd was op de Britse Maagdeneilanden – had natuurlijk al een eerste teken aan de wand moeten zijn, maar het was een tijd waarin naast de nakende wederopstanding van Man City Abramovic’ Chelsea in eigen land de scepter zwaaide en een jaar daarvoor zelfs nog de finale van de Champions League had behaald. Enig opportunisme was dus zeker niet onbegrijpelijk. Veel fans zullen in gedachten hun club de historische successen van de buurman al hebben zien overtreffen. In een tijd dat het voetbal geregeerd werd door het grote geld en de romantiek verdwenen leek te zijn, was de wederopstanding van de oudste profclub van het land natuurlijk iets dat er als zoete koek inging. Dat dat succes gestoeld was op hetzelfde grote geld dat in handen van de grote clubs zo verfoeid werd, is dan gemakkelijk genegeerd. Bovendien, wat hadden ze te verliezen?
ERIKSSON
De komst van oud-bondscoach Sven-Göran Eriksson als technisch directeur versterkte het vertrouwen natuurlijk alleen maar. De supporters werden lekker gemaakt met namen van topspelers die plots in verband gebracht werden met een stap naar Notts County. Vooral de namen van legendarische, maar inmiddels wat oudere spelers als bomber Christian Vieri, Roberto Carlos en Luis Figo zongen rond. De eerste grote aankoop was van iets minder allooi. Kasper Schmeichel, de zoon van de iconische Deense doelman, kwam over naar Meadow Lane. Hij had de jeugdopleiding van Manchester City doorlopen, maar was daar nooit volledig doorgebroken. Toch leek het vastleggen van een talent van naam een positief voorteken voor wat nog zou kunnen komen.
Enkele weken later werd er een mysterieus figuur met een jas over zijn hoofd het stadion binnengeleid. Het bleek te gaan om oud-international Sol Campbell. De oude verdediger had een contract voor vijf jaar getekend bij de club. Met de tien miljoen pond die hij zou gaan verdienen gedurende de loop van dat contract, zou de oud-international per maand meer verdienen dan elke andere speler in dezelfde competitie per jaar opstreek. Het duurde echter weken voor hij wedstrijdfit zou zijn en toen ie eenmaal op het veld stond, waren zijn prestaties niet bepaald om over naar huis te schrijven.
HET KAARTENHUIS STORT IN
Er werd dan ook niet zo heel gek meer opgekeken, toen enkele dagen na zijn langverwachte debuut Campbells contract in goed overleg werd verscheurd. Vervolgens ging het plots snel. De club werd in december te koop aangeboden en de schulden bleken zich gedurende die maanden te hebben opgestapeld. Weg waren de ambities om gesteund door rijke investeerders Chelsea en Manchester City achterna te gaan. De club die dacht de hemel te bestormen moest ineens vechten om überhaupt in leven te kunnen blijven. Het geld was er nooit geweest en de club bleef met een flinke schuldenlast achter, zelfs nadat Eriksson af zag van een groot deel van het honorarium waar hij recht op had.
Toch werd dat zo turbulente seizoen voor de club sportief alsnog succesvol afgesloten. Ze behaalden het kampioenschap en promoveerden naar het derde niveau. Door de opgebouwde schulden kon men echter niet doorgroeien. Niet alleen hadden King en zijn trawanten geen enkele cent in de club gestoken, ze hadden zelfs geld naar eigen rekeningen weggesluisd. Waar gedroomd werd van de Premier League was plots de goot een stuk dichterbij. Het strijden om promotie veranderde in vechten voor het voortbestaan. Het mocht niet veel baten. Failliet ging de club niet, maar vorig jaar degradeerde Notts County dus wel naar het amateurniveau.
NOTTS COUNTY NU
Op het vijfde niveau van het land strijdt Notts dit jaar een verbeten strijd uit met het Wrexham van Ryan Reynolds. Ruben Rodrigues houdt tegenwoordig de Nederlandse eer hoog in Nottingham. De in Portugal geboren middenvelder groeide op in Nederland en was in ons land onder andere actief bij FC Den Bosch, voor hij in 2020 dus zijn eerste ‘buitenlandse’ avontuur aanging.
De ploeg haalde meer dan 100 punten, maar dreigt rechtstreekse promotie aan de club uit Wales te moeten laten. Hat zal dus via de playoffs moeten gebeuren. Wil men de prestaties van de rode buurman echter ooit nog evenaren, dan zal men daar engelengeduld en waarschijnlijk een nieuwe investeerder met bijzonder diepe zakken voor nodig hebben. Een rijke fantasie is daarvoor niet genoeg gebleken.
Deze reeks verscheen eerder op de website van FC Afkicken.
1 gedachte over “VV | … en het Notts County dat had kunnen zijn”